Οι γονείς μου ήταν καλοί και ήσυχοι άνθρωποι ...
Ο πατέρας μου θαλασσοδέρνοταν για να μας μεγαλώσει και να μη μας λείψει τίποτα , και η μάνα μου έκανε το θηριοδαμαστή μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο παιδιά ...
Χωρίς ανούσιες υπερβολές , είχαμε ότι ζητά μια οικογένεια για να έχει μια αξιοπρεπή ζωή ...
μάθαμε και εμείς χωρίς στερήσεις να είμαστε ευχαριστημένοι με ότι είχαμε και με ότι από σκληρή δουλειά μπορούσαμε να αποκτήσουμε ...
Αυτό δείχνει ότι τα πρότυπα μου δεν ήταν λάθος ούτε απείχαν πολύ από την εσωτερική πραγματικότητα της χώρας που μεγάλωσα .
Όλα καλά λοιπόν ... όλα καλά ώσπου , βγήκα στην παραγωγή και άρχισα να κερδίζω τα δικά μου χρήματα .
Φυσικά τίποτε στην αρχή της "καριέρας" μου ώς εργαζόμενου δεν έδειχνε την παράξενη εξέλιξη που θα είχε η όλη διαδικασία διαχείρισης δύναμης και πλούτου που , νόμιζα πως απέκτησα αργότερα ...
Κάπου εκεί αρχίζει η αυταπάτη μου ...
όταν πια βρισκόμουν μέσα στο "κύκλωμα" , όταν περνούσαν από τα χέρια μου πολλά για τα δεδομένα της βαρύτητας των συναλλαγών χρήματα ... όταν συναλλασσόμουν με ότι σπουδαίο και λαμπερό πρόσωπο ήταν στην επικαιρότητα , όταν ήμουν "μέσα στα πράγματα" ...
Εύκολα χρήματα , εύκολες φιλίες , σχέσεις , υποσχέσεις , παρέες, συζητήσεις ...
και όσο πιο βαθιά και μόνιμα βρισκόμουν στο χώρο του entertainment της διασκέδασης του ψευτοπολιτισμού ... τόσο πιο ρηχές ήταν οι απόψεις μου για όλα , τόσο πιο άδειες αγκαλιές έδινα και έπαιρνα , τόσο πιο άσκοπες φιλίες συντηρούσα , τόσο πιο χαμένες ώρες ξόδευα για το τίποτα...
Βλέπεις είχα την ατυχία να συμβαδίζω με την εποχή ... που όλα είχαν ένα λαμπερό περιτύλιγμα , και στην καλύτερη ένα άδειο περιεχόμενο ...
Ήταν όλα υπέρ της ζωής που νόμιζα πως ήταν αυτή που είχα ονειρευτεί ...
Έτσι βρέθηκα να έχω ανάγκες που δεν τις γνώριζα ποτέ πριν ... γιατί φυσικά είχα φτάσει στο σημείο να κερδίζω την εβδομάδα όσα βγάζει ένας χαμηλόμισθος το χρόνο σήμερα .
Για τα δεδομένα ενός φυσιολογικού ανθρώπου ήταν πολλά ... για άλλους που γνώριζα -την έβγαζα καθαρή αλλά με ζόρια- !!!
Το σπίτι στη Βούλα που νοίκιαζα αν και μικρό (?) , 100 τετραγωνικά περίπου , ντρέπομαι ακόμη και τώρα να αναφέρω πόσα χρήματα μου κόστιζε , δικαιολογούσε το Status μου επειδή είχε πισίνα και κλειστό πάρκινγκ ...
η Mercedes που μετά έγινε Porsche αλλάχτηκε με κάτι πιο σπάνιο και ακριβό , ένα Crossfire cabrio , γιατί με ακολουθούσε παντού και ήταν η επιμήκυνση του ανδρισμού μου , οπότε εκεί δεν έπαιζαν οικονομίες και γυφτιές ...
Τα ταξίδια μου ( το μόνο καλό που συνέβαινε ) ήταν συχνά και παντού ...
Όσο πιο εντυπωσιακό το όνομα του προορισμού , τόσο πιο μεγάλη η εκδήλωση θαυμασμού από το συρφετό που φρόντιζα πάντα να με περιβάλει ...
Στην Ελλάδα είχε ( γιατί ελπίζω και εύχομαι να τελειώνει ) την εξέχουσα σημασία το φαίνεσθαι
, το ποιόν ξέρεις και όχι ποιος είσαι ... πρωτεύον θέμα ήταν οι χωρισμοί , οι γάμοι , οι ψευτοσχέσεις των επωνύμων ...
Πουτάνες , τελειωμένοι , αμόρφωτοι , ατάλαντοι , άσχετοι , βλαμμένοι ... στον ίδιο ντορβά με επιστήμονες , καλλιτέχνες , σοβαρούς και αξιόλογους ανθρώπους ... Ισοπεδωμένα όλα ...
Και όταν κυνηγάς το εύκολο χρήμα , την εφήμερη δόξα , την αναγνώριση των υπολοίπων ... δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς , δεν βλέπεις που πας , δεν καταλαβαίνεις την κατηφόρα ...
Έτσι βρήκε η Νέα Τάξη Πραγμάτων τη χώρα απροετοίμαστη ... και μένα μαζί .
Έγιναν όλα ξαφνικά , πριν προλάβω να αντιδράσω έφαγα μια σφαλιάρα από τη ζωή που μέχρι να πεθάνω θα την μνημονεύω ... έτσι γνώρισα την κρίση ...
Έτσι αλλάζουν ΟΛΑ στη ζωή μου ...
Συνεχίζεται ....
