Θα ήθελα ...

Θα ήθελα να περάσω όλη μου τη ζωή ταξιδεύοντας... με την προϋπόθεση ότι θα μπορούσα από κάπου να δανειστώ μια άλλη ζωή για να την περάσω όλη σπίτι μου , μ'αυτούς που αγαπώ

100 T.T.D. ( Things to Do)


Θα τα βάλω σε σειρά

02 Φεβρουαρίου 2012

Θέλω No 13 -- Να μη ξεχάσω τις Μυρωδιές --

Τώρα πια μετά από τόσα χρόνια μπορώ να πω πως η μάνα μου ήταν πραγματικά πολύ καλή νοικοκυρά ... και δεν είναι τυχαία ανακάλυψη ... απλά ζω μόνος πολλά χρόνια για να καταλάβω τα ζόρια που θέλει ένα σπίτι για να το βγάλεις πέρα και βλέπω και σπίτια φίλων , που έχουν μάνα ή σύζυγο ή "γυναίκα" τέλος πάντων σπίτι τους ,  πως τη βγάζουν "καθαρή" .
Για εργένης θα'λεγα πως το σπίτι μου είναι σε γενικές γραμμές μαζεμένο κ καθαρό ... καλά δεν συγκρίνομαι με τη μητέρα και φυσικά ούτε με την αδελφή μου την Ειρήνη που έγινε κατ'εικόνα  της ....
Δεν είναι όμως η καθαριότητα του σπιτιού το θέμα μου ούτε η λάτρα του ... η αναφορά μου απλά ξεκινάει από αυτό , γιατί οι πρώτες μας "εμπειρίες"  από μυρωδιές  είναι  μέσα στο σπίτι μας ...
Τα φρικτά πρωινά που με ξύπναγε η μάνα μου να πάω σχολείο , που χρησιμοποιούσε όλους τους τρόπους για να με κάνει να σηκωθώ από το κρεβάτι , είναι μια τραυματική εμπειρία , πιστεύω για κάθε παιδί , αλλά στη δική μου περίπτωση συμπληρώνετε από μια πολύ όμορφη ανάμνηση .... τις μυρωδιές ... τις μυρωδιές που δημιουργούσε η μανούλα ...
- Είχε ανοίξει από νωρίς τα παραθυρόφυλλα να "αεριστεί"  το σπίτι , και τα αρώματα κάθε εποχής έλουζαν το χώρο πολύ πριν σηκωθούμε ,  να πάει ο καθένας στον προορισμό του ...
Σε προάστιο της Αθήνας μεγάλωσα , αλλά 30 χρόνια πίσω οι γειτονιές υπήρχαν και είχαν ακόμη πολλές μυρωδιές για να μπορώ τώρα να τις περιγράψω ...
( το καυσαέριο εμφανίστηκε λίγο αργότερα στη ζωή μας )
 Πρίν "βγω" από το σπίτι είχα γεμίσει τα πνευμόνια μου με το άρωμα της καθαριότητας και της λάτρας που είχε ξεκινήσει η μητέρα από νωρις , αλλά και της μυρωδιάς του πρωινού που πάντα μας ετοίμαζε πριν της αδειάσουμε τη γωνιά ...
Πέρασε καιρός για να καταλάβω πως δεν ήταν μόνο το γάλα με κακάο ή το ψωμί με μερέντα ή ότι άλλο μασουλούσα τα πρωινά που τώρα μου έρχεται σαν μυρωδική ανάμνηση ... αλλά η μυρωδιά της Αγάπης που υπήρχε σε ότι μας ετοίμαζε ...
Αυτό είναι που θυμάμαι ... η μυρωδιά της αγάπης και της φροντίδας ...
Αφού έβγαινα από το σπίτι και μέχρι το σχολείο  με περιτριγύριζαν αρώματα που τότε δεν περίμενα πως θα μου έμεναν τόσο δυνατή ανάμνηση ...
Η μυρωδιά από το αγιόκλημα του γείτονα , από το ζεστό ψωμί του φούρναρη ,
τα καθαρά ρούχα των παιδιών , την πλαστελίνη , τα τετράδια , το πλαστικό που ντύναμε τα βιβλία ...
-Μεγαλώνοντας ,  άλλαζαν οι μυρωδιές ... γίνονταν πιο πολύπλοκες , λιγότερο αθώες , πότε πιο δύσκολες και πότε υπερβολικά γνωστές ...
Οι μυρωδιές από τις αίθουσες χορού ,
από τον ηλεκτρικό  μεσημέρι με ζέστη , γεμάτο κόσμο ...
από το θάλαμο στο στρατόπεδο, από το βενζινάδικο που δούλεψα ...
αλλά και από το χώμα πρίν την ανοιξιάτικη βροχή , από τη θάλασσα μεσημέρια καλοκαιριού ,το φρέσκο ποκ κορν στα  σινεμά  ...
Κάθε μυρωδιά είναι και μία ανάμνηση , μια εικόνα , ένας άνθρωπος , ένα συναίσθημα ή πολλά ... είναι η στάμπα που μπαίνει σε κάθετι που ζει μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μας , συνοδέυει σιωπηλά τη ζωή μας ...
Έζησα με πολλές και έντονες μυρωδιές , με μοναδικές αλλά και με κοινές ...
 όμως  από το ατύχημα  και μετά που είχα , έχασα την όσφρηση μου ...
ευτυχώς δεν έχασα τις μνήμες και  τις εικόνες της ,
απλά θα'θελα  κατά καιρούς να "γευτώ" καινούργιες μυρωδικές εμπειρίες που δεν πρόφτασα να μάθω ...
Τότε κάνω μια βουτιά στο μυαλό και μυρίζω με το νου , την αγάπη της μανούλας , τα παιχνίδια με τους φίλους , τα ταξίδια στον κόσμο , τον ερωτικό φόβο αλλά και την χαρά και τόσα πολλά  ...
και μετά ανοίγω τα μάτια και σε βλέπω ... και όλες οι αισθήσεις γίνονται μία .... δεν ξέρω πως ή αν πρέπει να το περιγράψω αλλά η μυρωδιά σου είναι πάντα μαζί μου ....


( Συνεχίζεται .... )