Θέλω Νο19 ... Να ξυπνήσω ...

Είναι αυτό , που νομίζεις ότι έχεις βάλει σε σειρά τη ζωή σου , αλλά , αυταπατάσαι . Όταν ο χρόνος και η κούραση δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια για εσωτερικές αναζητήσεις και με μια , δυο φευγαλέες σκέψεις νομίζεις ότι σε γενικές γραμμές είσαι , τακτοποιημένος ...

Εδώ γελάνε ... το σύμπαν , ο δημιουργός και όποιος άλλος μπορεί να βλέπει τη σιγουριά που κρύβουν τα εκάστοτε σχέδια σου ... 

Έτσι βρέθηκα και εγώ απέναντι στον εαυτό μου , χρωστώντας του απαντήσεις  που όλο το καλοκαίρι απέφευγα να δώσω ...

Τι κάνω τόσο καιρό ? Τι άλλαξε ? Τι θα αλλάξει ? Τι κατάφερα ? 

Είμαι στο τέλος της πρώτης περιόδου , όπως το βλέπω τώρα , προσαρμογής μου στη νέα μου ζωή ... είναι η ώρα του απολογισμού μου , πριν φύγει η εποχή ... (τώρα που έφυγες και εσύ) .

Ξεκινώντας τη "χωροθέτηση" του μυαλού μου , μια έντονη , γρήγορη , δυνατή σκέψη παίρνει την πρώτη θέση στην παρέλαση των απαντήσεων μου ...

Άντεξα ! 

Άντεξα την αλλαγή , την προσαρμογή , την κούραση ... 

Άντεξα να με δω να κάνω πράγματα που πριν , ντρεπόμουν , φοβόμουν , απέφευγα ή απλώς δεν τα έβλεπα ... άντεξα να με κάνω κάτι άλλο ή ίσως αυτό που έπρεπε να είμαι τελικά ...

Έζησα ένα καλοκαίρι πρωτόγνωρο μοναδικό , πότε κουρασμένος , ταλαιπωρημένος ... πότε μαγεμένος , ευτυχισμένος ... πότε χαμένος ... πότε μοναδικός και πότε κανένας ...

Άλλαξα τα ενδιαφέροντα μου , επικεντρώθηκα σε πράγματα που ποτέ δεν φανταζόμουν ... 

-Αν καθάρισα καλά , αν σερβίριζα σωστά , αν έκανα σωστές παραγγελίες , αν τακτοποίησα σωστά στο μάζεμα ...- γιατί καθάρισα , κουβάλησα , εξυπηρέτησα , σερβίριζα , παρήγγειλα ... και τα ήθελα και τα έκανα , δική μου επιλογή τα περισσότερα , δεν με υποχρέωσε κανείς ...

... και που είναι το πρωτότυπο της όλης ιστορίας θα μου πείτε ?

Άλλαξα θέση , αυτό . 

Πέρασα απέναντι ... πήγα στη θέση αυτών που με έχουν κατά καιρούς εξυπηρετήσει , σερβίρει , αυτών που εγώ πλήρωνα και έκαναν αυτό που ζητούσα .

Έγινα αυτό που μάλλον αγνοούσα ... 

Στον απολογισμό λοιπόν που μόλις ξεκίνησε για μένα έχω να μου πω ένα ΜΠΡΑΒΟ ... γιατί ξεψωνίστηκα , γιατί δεν ντρέπομαι , γιατί καμαρώνω που γίνομαι αυτός που είμαι ...

Πέρασα απέναντι λοιπόν ... και δεν έχει να κάνει με όλα αυτά που έκανα , αλλά με την απόφαση μου να αλλάξω ... με την λαχτάρα μου να ζήσω μια όμορφη ευτυχισμένη , όσο μπορώ , ζωή .

Ναι ... η ευτυχία δεν είναι κρυμμένη στα λεφτά , ούτε στη δόξα .... δεν είναι ούτε στο καθάρισμα , ούτε στο σερβίρισμα ...

Είναι εκεί που πραγματικά είσαι ο εαυτός σου , εκεί που ζεις τις αλήθειες σου , εκεί που τα πρώην ασήμαντα παίρνουν μεγάλη διάσταση , εκεί που σε αγκαλιάζει το μεγαλείο της φύσης και σε αφήνει άφωνο , εκεί που το ηλιοβασίλεμα είναι καθημερινά μοναδικό , εκεί που η απόσταση από τους φίλους σου είναι μερικά βήματα .... εκεί που ακούς το κοκόρι του γείτονα και βλέπεις τη θάλασσα από το μπαλκόνι σου στα 20 μέτρα ...

Εδώ είναι η ευτυχία μου λοιπόν τώρα ... για όσο κρατήσει, για όσο με αντέξει, για όσο δεν με πάρει πάλι χαμπάρι η ζωή και δεν μου ρίξει μια σφαλιάρα να με ζαλίσει ...

Όχι ... δεν τα έλυσα όλα , δεν ζω το χρυσό αιώνα μου ... αλλά είμαι πολύ καλύτερα από πριν και βρίσκω πάλι τον εαυτό μου ... 

Το χρωστάω αυτό ... το χρωστάω σε εσένα φίλε Γιώργο , που κάποια στιγμή μέσα στο 'χάσιμο" μου με πήρες από το πουθενά τηλέφωνο και με ρώτησες αν " ξύπνησα " ...

Ναι , ξυπνάω φίλε και σε ευχαριστώ που με καλοδέχτηκες στον κόσμο σου και με ενέταξες σε αυτόν ...

... συνεχίζεται ...