Θα ήθελα ...

Θα ήθελα να περάσω όλη μου τη ζωή ταξιδεύοντας... με την προϋπόθεση ότι θα μπορούσα από κάπου να δανειστώ μια άλλη ζωή για να την περάσω όλη σπίτι μου , μ'αυτούς που αγαπώ

100 T.T.D. ( Things to Do)


Θα τα βάλω σε σειρά

26 Απριλίου 2012

Θέλω Νο 16 ... Να θυμάμαι την αρχή ...




Όταν άρχισα να συγκρατώ τις εικόνες ως πληροφορίες , ήταν κάπου στις αρχές του 1970 ...
Ο πατέρας μου , είχε μια φλορέτα που την αποσυναρμολογούσε σε κάθε επιστροφή του από ταξίδι , την γυάλιζε και την ξανασυναρμολογούσε , για να την κάνει βόλτα ... μαζί και εμάς ... μέχρι να την ξανασκεπάσει πριν φύγει πάλι ταξίδι ... 
Πέρασαν χρόνια να του πούμε ότι όσο έλειπε , μάθαμε  όλοι πάνω της να οδηγούμε μηχανάκι ... μοτοσακό , κατά τα λεγόμενα του ...
Η γειτονιά έσφυζε από ζωή ... από τα γέλια ή τις φωνές στα παιχνίδια των παιδιών , ή από τις φωνές των μανάδων μας για να "μαζευτούμε" σπίτι .
Το Φίατ 127 ήταν το πιο διαδεδομένο αμάξι , η δραχμή ήταν στη ζωή μας , το μπακάλικο ήταν η αγορά μας , ο φούρνος ο καθημερινός προορισμός μας , αλλά και ο λόγος να κάνει "πασαρέλα " στη γειτονιά  το κρέας με τις πατάτες , κάθε Κυριακή πρωί μετά την εκκλησία ...
Το σουβλάκι είχε 3 δραχμές , η σοκοφρέτα 1,50 και η τσίχλες 50 λεπτά της δραχμής ...
Το λεωφορείο ήταν μπλε ,  είχε εισπράκτορα  που έλεγε συνεχώς από ένα βουλωμένο μικρόφωνο  "προχωράτε μπροστά παρακαλώ" , και το εισιτήριο είχε 1 δραχμή ...
Το ζάσταβα ήταν "καλό" αυτοκίνητο ...
Μετά ξαφνικά κάπου στις αρχές του 1980 ... πολιτικοποιηθήκαμε , συνδικαλιστίκαμε , αφισσοκολήσαμε... βγήκαμε στις συγκεντρώσεις και φωνάζαμε να φύγουμε από το ΝΑΤΟ και να μην μπούμε ποτέ στην ΕΟΚ ... 
Ο Αντρέας μας μάγεψε ως έθνος ... το δημόσιο έγινε το όνειρο κάθε πικραμένου , η πονηριά έγινε τρόπος ζωής , η δωροδοκία και το τάξιμο αναπόφευκτο κομμάτι μας , η λαμογιά εθνικό μας σπορ... 
Η μεσαία τάξη ήταν γεγονός ...
Κάπου προς το τέλος της δεκαετίας ξεσπούν τα σκάνδαλα ... λεφτά σε κουτιά , λεφτά σε ομάδες , λεφτά σε τσέπες πολιτικών ...
Αρχίζουν δικαστήρια ... 
ένοχοι πολιτικοί , απενοχοποιημένοι δημοσιογράφοι , σοφιστικέ πολίτες που κρίνουν τους πάντες , αλλά δεν έχουν πολιτική παιδεία ... και έτσι κάπου στις αρχές του 1990 , εμφανίζεται ο Μητσοτάκης ...
Για λίγα χρόνια ζούμε μοναδικές αλαξωκολιές ... στην πολιτική , στην τέχνη , στον τύπο ...
μπαίνει στη ζωή μας το life style , μαθαίνουμε ονόματα από μοντέλα ανά τον κόσμο , αρχίζουν οι πρώτες αγγλικές λέξεις να υπάρχουν στην καθημερινότητα μας ...
Επιχειρηματίες νυχτερινών κέντρων εμφανίζονται από το πουθενά "με όλας τας τιμάς " και τα σκυλάδικα γίνονται τόπος λατρείας , εξαργύρωσης , βλακείας , ανασφάλειας , επίδειξης και αναγνώρισης ...
Προς το τέλος της δεκαετίας σχεδόν όλοι οι Έλληνες διαβάζουν οικονομικές εφημερίδες ... μιας και έχουν παίξει τις οικονομίες τους , τα δανεικά τους , το βιός τους όλο  στο χρηματιστήριο . 
Ειδικοί , παπαγαλάκια , πληροφορίες από κολλητούς , καταστρέφουν τον πληθυσμό μιας χώρας... που έχει χρεωθεί για να ζήσει το όνειρο ...
Βιαστικά και χωρίς πολύ προγραμματισμό στις αρχές τις δεκαετίας του 2000 μπαίνουμε στα βαθιά της Ευρώπης και περνάμε τα απωθημένα τις ταινίας " καλώς ήρθε το δολάριο " στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ... έχουμε πια ευρώ !


Συνεχίζεται σύντομα ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου